تکنیک های عکاسی پرتره : پرتره از شروع ابداع عکاسی تا حالا تغییرات بسیاری داشته است . برای گرفتن یک عکس عالی باید نکته های پایین را مد نظر داشته باشید با ما همراه باشید در سایت بی هوش بخش آموزش عکاسی
۱ – صورت و ویژگی های چهره مدل را تفکیک و تحلیل کرده و بهترین وضعیت چهره را برای عکاسی درنظر بگیرید . برای این عمل مدل را آنالیز نمائید ، ابتدا با او گفتگو کنید تا بتوانید عالی ترین حالتی که عیب های او به نظر نرسد را گزینش کنید . به عنوان نمونه چنانچه شخصی دارای چانه فربه بوده است نباید سر خود را به زیر بیاورد .
۲ – یکی از با اهمیت ترین ابزاری که برای عکس گرفتن پرتره مورد احتیاج خواهد بود بکارگیری از عدسیهای ویژه پرتره است که خصوصیت نرمکردن عکس را دارد . این خصوصیت را نباید با آشکار نبودن تصویر به علت نامیزان شدن عدسی اشتباه گرفت . این عدسیها خطوط صورت مانند چین و چروک را محو میکنند . بیگمان ملزم به توضیح می باشد که گاهی عکاس پرتره ممکن می باشد بخواهد به خواسته خودش ، چین و چروک پوست صورت را بیشتر هم نمایش بدهد .
۳ – گرفتن عکس پرتره در مسافت نزدیک موجب کجشکلی می گردد . بنابراین نباید زیادتر از ۵/۱ متر به مدل نزدیک شد . از این رو باید از عدسیهایی بکارگیری بکنید که مسافت کانونی بلندتری دارند تا بی نزدیکشدن به مدل ، نمای بزرگی از صورتش بردارید . عالی ترین لنز برای عکاسی پرتره ، لنزی است که مسافت کانونی آن دوچندان مسافت کانونی لنز عادی گردد . برای نمونه در یک دوربین عکاسی ۳۵ میلیمتری ، یک عدسی با مسافت کانونی ۸۵ تا ۱۳۵ میلیمتر برای پرتره خوب خواهد بود .
۴ – گونه و سایز دوربین عکاسی برای عکاسان ماهر که تصویر را روتوش میکنند خیلی با اهمیت می باشد . در قاب های کوچک مانند دوربینهای ۱۳۵ قابلیت روتوش نگاتیو خیلی راحت نیست. به علاوه زمان بکارگیری از کمرا های دیجیتال ، هرچه رزولوشن حسگر زیادتر باشد ، برای عکاسی پرتره بهتر خواهد بود .
۵ – زمینه الزاماً باید برازنده سوژه باشد .
۶ – دوربین بایستی در مکانی قرار داده شود که بتواند مناسبترین گوشه ها را داشته باشد.
۷ – مسافت به گونه ای تنظیم شود و دیافراگم تا جایی بسته گردد که نواحی اصلی سوژه که مورد نظر عکاس می باشد ، در درون میدان کامل مشاهده شود .
۸ – موضوع نباید تا آماده شدن عکاس حرکت کند . در دوران قدیم که حساسیت شیشههای عکاسی کم بود از ابزاری برای حفظ و استوار نگهداشتن سوژه بکارگیری میکردند . بایستی توجه کرد که موضوع با تکانخوردن از میدان وضوح بیرون نرود . در صورت بکارگیری از دوربین عکاسی های انعکاسی موضوع پیوسته در منظر یاب مشاهده می گردد و تحول وضوح آن معلوم است .
۹ – نورسنجی از چیزهایی خواهد بود که دقت بسیار زیادی لازم دارد . نور الزاماً باید به اندازه لازم به فیلم بتابد . چنانچه موضوع نمیتواند بیحرکت باشد خوب تر خواهد بود با دیافراگم بازتری تصویر گرفته شود تا با شتاب عکسبرداری فوق از تکانخوردن سوژه خودداری شود؛ همانند پرتره کودکان .
۱۰ – روشنایی قطعاً از مهمترین مسایلی می باشد که عکاس با آن سر و کار دارد به صورت کلی دو گونه نور وجود دارد :
۱ – نور عام که همهجای طرح را در روشنایی قرار میدهد .
۲ – نور ویژه که تنها به نواحی ملزم تابانده می گردد .
نور عام به تنهایی سوژه را تخت و مسطح نمایش میدهد . بهتر خواهد بود روشنایی ویژه برای دادن عمق و بُعد بکارگیری گردد . میتوان توسط کاغذ یا پارچه سفید سایهها و بازتاب های موردنظر را ایجاد کرد . در عکاسی سیاه و سپید ترکیب دو نور تصنعی و روشنایی واقعی مانعی نخواهد داشت . ولی در عکاسی رنگی به جهت تأثیرات آبی و زرد حاضر در این تابش ها باید نورسنجی بسیار دقیقی اعمال شود و از یک گونه نور (مصنوعی یا واقعی با اندازه یکسان) بکارگیری گردد .
به این مطلب امتیاز دهید
آیا این مطلب برای شما مفید بود؟
*** نظر شما برای ما بسیار اهمیت دارد ***